Met een groep op vakantie; is dat wel wat voor mij?

Misschien vraag je je dat wel eens af. Mijn ervaringen met de groepen die mee gaan met mijn wandelreizen zijn heel positief. Het zijn over het algemeen kleine groepjes, omdat ik zelf helemaal niet houd van massatoerisme en persoonlijk contact belangrijk vind en kan genieten van goede gesprekken. Lees in dit blog wat zo'n groepsreis zo leuk maakt! Het is een verslagje van de herfst wandelreis op het Griekse eiland Zakynthos van september 2024.

Kennis maken met elkaar bij het begin van de reis

Hoewel ik met iedereen vooraf wel even contact had gehad, was het toch best spannend om met een volslagen onbekend groepje vrouwen naar Zakynthos te vertrekken om er ruim een week met elkaar door te brengen. Maar toen we elkaar op Schiphol ontmoetten was het ijs al gauw gebroken en brachten we de wachttijd tot vertrek bij de gate gezellig kletsend door. Een gemêleerd gezelschap, gemiddeld begin zestig, met één uitschieter naar boven en één naar beneden (83 resp. 23 jaar oud).

Op stap met een lokale gids die is geboren en getogen op dit Griekse eiland

Leeftijd bleek niet belangrijk, want we waren gelijkgestemd wat betreft het doel van de reis: samen een actieve en afwisselende wandelweek beleven en genieten van de prachtige natuur op Zakynthos, begeleid door een lokale gids. Die - zo bleek - niet alleen ons goed wegwijs maakte op het eiland omdat hij er geboren en getogen is, maar door zijn zorgzaamheid en vrolijkheid ook bijdroeg aan het groepsgevoel dat gaandeweg ontstond en sterker werd naarmate de reis vorderde. Op het programma stonden ‘hikes’ van tussen de 5 en 10 km per dag, soms in vlak en gemakkelijk terrein en soms in bergachtig gebied op onverharde wegen. Dat vergde een flinke wandelconditie en je moest soms goed opletten waar je je voeten zette tijdens het stijgen en dalen.

Een afwisselende wandelreis: cultuur, geschiedenis en gerechten van het eiland proeven

In een week het eiland ontdekken, was dus het doel. En tussendoor genieten van heerlijke lokale gerechten tijdens de gezamenlijke maaltijden, leren over de tradities van het eiland en de producten van het land. Zo bezochten we een kaasmakerij, een olijfpersbedrijfje en een landbouwcoöperatie in een bergdorpje, gerund door vrouwen. Ook brachten we een bezoek aan een eeuwenoud nonnenklooster dat nog steeds bewoond en beheerd wordt door nonnen. Een heel bijzonder extraatje was een korte maar heftige hike naar een nog ouder ‘klooster’; gehouwen in een rots, waar monniken ooit hun tijd doorbrachten. Het smalle pad door het bos in de bergen dat er heen leidt wordt wel de ‘path of faith’ genoemd, want je moet echt op God durven vertrouwen om de grot te bereiken en niet voortijdig uit te glijden en naar beneden te vallen… Dat klinkt dramatischer dan het was, want er waren stevige touwen gespannen waar je je aan vast kon houden. Gelukkig kwamen we daarom allemaal veilig aan bij de grot (de oudste deelneemster was gezien de zwaarte van de wandeling bij de nonnen gebleven). De jongste nonnen ondernemen de tocht regelmatig, om de grot schoon te houden en er kaarsjes te branden.

Een verfrissende duik in het blauwe water van de Ionische zee

Een andere highlight van de week was een boottocht langs grotten met ongelofelijk blauw water, waar we zelfs in konden zwemmen. De temperatuur was perfect terwijl het toch al begin oktober was. En we hoopten natuurlijk de ‘caretta caretta schildpad’ te spotten, want daar staat Zakynthos om bekend: het schilpaddeneiland, waar deze schildpad haar eieren legt, in een tegenwoordig beschermd natuurgebied. Vele vrijwilligers beschermen de nesten, doen er onderzoek en geven voorlichting aan het publiek.

In een week het eiland rond; bergen, rotsen, de groene natuur en de stad Zakynthos

Tijdens de dagelijkse wandelingen genoten we van de fantastische vergezichten over het eiland en de zee en van de soms bizarre vormen die de natuur creëert in de rotsen; zoals een gigantische boog in een inham, waar toeristen op klimmen en in zee springen. Ook namen we een duik bij een ‘hidden beach’ waar onze gids ons heen leidde.

De laatste ochtend besteedden we aan een bezoek aan de gezellige hoofdstad, Zakynthos stad. Deze stad, die in 1953 door een aardbeving vrijwel volledig is verwoest, is weer prachtig opgebouwd. Het is leuk om door de stad te wandelen, door de straatjes te slenteren, winkeltjes te ontdekken en een terrasje te pakken op een van de vele pleintjes. Ook zijn er diverse restaurants waar je kan genieten van de lokale specialiteiten.

De sunset hike op de laatste avond; een waardig afscheid van het eiland

We rondden de reis af met de ‘sunset hike’, een stevige klim en dito afdaling, waarbij het nog even spannend was of we inderdaad de zon in de zee zouden zien zakken, want het was de hele dag bewolkt geweest. Maar gelukkig op dat moment niet, wat niet alleen prachtige foto’s opleverde, maar ook een gezamenlijk moment van rust en bezinning tussen de olijfbomen. We keken er terug op een bijzondere week met de groep die elkaar steeds beter had leren kennen, (soms heftige) levenservaringen met elkaar had gedeeld en – met of zonder een glas rosé – ook veel met elkaar heeft gelachen. We sloten de week af met de belofte om elkaar in Nederland op te zoeken voor een mooie wandeling door de Scheveningse duinen of in een heidegebied bij ’t Gooi.

De reviews van deelnemers onderstrepen denk ik mijn eigen beleving van de reis, net als deze foto's: